Column: Het eerlijke verhaal

“Als we het onze kinderen niet meer kunnen uitleggen, dan is het tijd voor verandering.” Dit is is de enige zin uit het verkiezingsspotje van het CDA waar ik me in kan vinden. U kent het spotje vast al wel: “Waarom mag oma maar 2x per week onder de douche?”. De eerste keer kon ik er smakelijk om lachen: Ik was bezig met een collega om een overzicht te maken van de verkiezingsspotjes en we hadden enorm veel plezier om vrijwel iedere video.

Still uit Campagnevideo CDA

De SP deed ook een duit in het zakje: “Dan krijgt de rijkste 20% tijdens de crisis meer te besteden en de rest mag op een houtje bijten.”. En uiteraard de PVV: “Ik droom van een Nederland waar schoolkinderen de islam niet door de strot wordt geduwd.” Ha, ha. Wat een onzin dachten wij.

Er ontstond bij mij een enorme behoefte naar het eerlijke verhaal. Ja, “Het Eerlijke Verhaal”, kent u hem nog? De slogan van Diederik Samsom uit de vorige verkiezingen. Samsom moest het veld ruimen, hij was niet populistisch genoeg. Of beter, hij had de keuzes van het kabinet niet goed uitgelegd. Tijd voor verandering dus, dacht men bij de PvdA.

Stuk voor stuk bevatten de spotjes ongeveer hetzelfde concept: dramatische muziek, de lijsttrekker doet een ferme uitspraak en/of er komen stoere zinnen in kapitale letters in beeld. Het eerlijke verhaal is ingeruild voor alternatieve feiten. Ja, onze politici doen er gewoon aan mee. Je mag van mij best een beetje overdrijven, maar voor de klas moet ik al die video’s nog wel kunnen uitleggen.

En als zelfs het CDA hier aan mee doet, dan is het hek van de dam. De partij van waarden en normen neemt zijn eigen kiezer niet meer serieus. Met weemoed denk ik terug aan Jan-Peter Balkenende. De knulligheid waarmee hij, zeker in zijn beginjaren, zich presenteerde hadden we moeten koesteren. De enige stoere uitspraak die ik me van hem kan herinneren: ”Laten we zeggen Nederland kan het weer, de VOC-mentaliteit!” had hij zelf niet eens door.

De verkiezingscampagne is een mooie tijd. Zeker in de klas. Toch ben ik blij als we deze stupiditeit achter ons kunnen laten. Dat het niet meer om de hardste schreeuwer gaat, of het ergste doemscenario voor Nederland. Maar dat Den Haag weer voor het landsbelang gaat. Geef mij maar weer die kloof tussen burger en politiek. Ik weet anders niet meer hoe ik het mijn leerlingen moet uitleggen.

Deze column verscheen eerder in het vakblad maatschappij & politiek.