Column: Wilhelmus

Wilhelmus van Nassouwe ben ik, van Duitsen bloed, den vaderland getrouwe blijf ik tot in den dood. Een Prinse van Oranje ben ik, vrij, onverveerd, den Koning van Hispanje heb ik altijd geëerd.

Kent u hem al uit uw hoofd? Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik er nog wel moeite mee heb. Terwijl ik onbewust de liedjes van Lil’ Kleine en Boef mee kan zingen, blijf ik struikelen over de tekst van het Wilhelmus. Ligt het aan de rijm? Zou de tekst te ouderwets zijn? In ieder geval is het wel óns volkslied en als het aan Rutte III ligt moet het volkslied weer van ons wórden. Dus leren zingen zullen we het.

Toch vraag ik me af, wat we met het uit ons hoofd leren van het Wilhelmus nu willen oplossen? Is het Wilhelmus daadwerkelijk een ‘anker’ in de ‘tijden van globalisering en onzekerheid’. Nederland, al sinds de 17^e eeuw handelsland bij uitstek, vaart al eeuwen een internationale koers. De deur naar globalisering staat door de Nederlandse regering al jarenlang wagenwijd open. Je houdt je mensen voor de gek wanneer je het Wilhelmus nadrukkelijk gaat verplichten.

Foto: Tayla Kohler

Waarom de globalisering niet met beide handen aangrijpen? En de jeugd in plaats van een vals soort patriottisme, klaarstomen voor deze globalisering. Haal de angst en onzekerheid hierover weg, onderwijs ze op de voor- en nadelen van globalisering.

Het is een prachtig thema binnen het domein mens en maatschappij. Juist hier kan ons vak dan ook een mooie bijdrage leveren.

En als er dan toch zo nodig gezongen moet worden, waarom niet terugpakken op iets wat schoolkinderen van álle etniciteiten met elkaar verbindt? Neem nou Rapper Boef en met hem vele anderen. De jeugd loopt er mee weg en kent de liedjes woord voor woord. Boef is een product van de Nederlandse multiculturele samenleving: een jongen tussen twee culturen. Eentje die volop gebruik maakt van de vele vrijheden die de Nederlandse samenleving biedt. Hoe Hollands wil je het hebben?

 Moeten Nederlanders niet gewoon wat zelfverzekerder worden en zien dat we zelf regie kunnen nemen op het proces van globalisering? Het voortouw nemen, respect hebben voor alle culturen, maar wel de Nederlandse waarden uitdragen? Net als in 1570.

 Ik ging slapen met een doezoe, werd wakker met een ton. En vaak denk ik aan vroeger, ik weet waar het begon. Nu denk ik aan miljoenen, nee vraag me niet waarom. Ik ging slapen met een doezoe, werd wakker met een ton.

Deze column verscheen eerder in het vakblad maatschappij & politiek.