Door Stef van der Linden

We krijgen bij maatschappijkunde een nieuwe syllabus. Dat was ook wel nodig, want het examenprogramma komt uit 1998 en is in 2008 (!) voor het laatst herzien.

Over onderwijsminister Plasterk wordt wel eens gezegd dat hij zo’n goede minister was, omdat hij het onderwijs met rust liet. Inderdaad, geen domme keuze. Inmiddels zijn we halverwege kabinet Rutte III met Arie Slob. Hij lijkt een voorbeeld aan zijn voorganger te nemen: om maar eens even niets te doen.

Wanneer leerlingen het hebben over Videoland denk jij aan de tijd dat je er nog videobanden kon huren. Generatieverschillen zijn er altijd en overal.

Is uw school ook geen pilotschool? Hangt er bij u op school ook niet eens een poster? Wordt er bij u op school ook niet over Curriculum.nu gesproken? Maakt u zich vooral geen zorgen: uw school is niet de enige. En ach, het gaat alleen maar over een nieuw onderwijscurriculum.

Een keer per jaar mag ik aanschuiven bij de redactie van M&P, dan heet het een jaarvergadering en doen we daarna ook nog iets leuks. Een soort teamuitje. Ik heb weinig inbreng in zo’n vergadering, af en toe roep ik iets kritisch of beschouwend. Ik neem mijn rol als columnist wel serieus.

U zult uit de praktijk herkennen dat het de laatste jaren moeilijker werd om aan leerlingen uit te leggen dat we partijen indelen van links naar rechts. Gelukkig schept een recente studie (Wilders & Baudet, 2019) daar meer duidelijkheid over.

Ik had het mis. In mijn vorige column schreef ik over het verwachte resultaat bij het uitkomen van het rapport van de Staatscommissie parlementair stelsel. Voor mijn gevoel was het onderwijs voor de zoveelste keer even heel erg belangrijk, tot puntje bij paaltje zou komen en toch andere zaken weer belangrijker zijn. Niets bleek echter minder waar.