Columns

We krijgen bij maatschappijkunde een nieuwe syllabus. Dat was ook wel nodig, want het examenprogramma komt uit 1998 en is in 2008 (!) voor het laatst herzien.

Over onderwijsminister Plasterk wordt wel eens gezegd dat hij zo’n goede minister was, omdat hij het onderwijs met rust liet. Inderdaad, geen domme keuze. Inmiddels zijn we halverwege kabinet Rutte III met Arie Slob. Hij lijkt een voorbeeld aan zijn voorganger te nemen: om maar eens even niets te doen.

Is uw school ook geen pilotschool? Hangt er bij u op school ook niet eens een poster? Wordt er bij u op school ook niet over Curriculum.nu gesproken? Maakt u zich vooral geen zorgen: uw school is niet de enige. En ach, het gaat alleen maar over een nieuw onderwijscurriculum.

Een keer per jaar mag ik aanschuiven bij de redactie van M&P, dan heet het een jaarvergadering en doen we daarna ook nog iets leuks. Een soort teamuitje. Ik heb weinig inbreng in zo’n vergadering, af en toe roep ik iets kritisch of beschouwend. Ik neem mijn rol als columnist wel serieus.

U zult uit de praktijk herkennen dat het de laatste jaren moeilijker werd om aan leerlingen uit te leggen dat we partijen indelen van links naar rechts. Gelukkig schept een recente studie (Wilders & Baudet, 2019) daar meer duidelijkheid over.

Ik had het mis. In mijn vorige column schreef ik over het verwachte resultaat bij het uitkomen van het rapport van de Staatscommissie parlementair stelsel. Voor mijn gevoel was het onderwijs voor de zoveelste keer even heel erg belangrijk, tot puntje bij paaltje zou komen en toch andere zaken weer belangrijker zijn. Niets bleek echter minder waar.

In oktober vroeg de NVLM mij om bij de bijeenkomst van de Staatscommissie Parlementair Stelsel aanwezig te zijn. De commissie onder leiding van Johan Remkes en heeft als doel om te kijken of ons parlementair stelsel nog voldoet aan de eisen van deze tijd.

Aan de politici die beloven.
Die veel zeggen, maar niets doen.
Die roepen, niet luisteren.
Aan de jaknikkers, compromissen-sluiters, de niets-zeggers.

Maatschappijleer kan best wel wat meer burgerschap gebruiken.

Een collega van mij grapt al jaren dat de middelbare school de duurste vorm is van kinderopvang. Ja, ja, dat zal wel meevallen dacht ik altijd, maar ik vrees dat mijn collega dichterbij de waarheid zit dan hij zelf doorheeft.

Het was weer tijd voor de ouderavonden. Ik zie ouders graag. Het is belangrijk, maar bovenal vind ik de veelkleurigheid aan ouders enorm boeiend.

De eerste 100 dagen van dit kabinet zitten erop. Fijn dat de economie er weer bovenop is, jammer dat de publieke sector daar 10 jaar voor heeft moeten bloeden.

Hij snapt de docenten. Wie? Onze nieuwe minister voor. Arie Slob. Bij aanvang al twee pluspunten: 1. Hij stond voor de klas als leraar maatschappijleer en 2. Hij is niet Sander Dekker.

Wilhelmus van Nassouwe ben ik, van Duitsen bloed, den vaderland getrouwe blijf ik tot in den dood. Een Prinse van Oranje ben ik, vrij, onverveerd, den Koning van Hispanje heb ik altijd geëerd.

Ik heb er een hekel aan als iemand ‘normen en waarden’ gebruikt in plaats van ‘waarden en normen’. Het vooropstellen van normen maakt de regel belangrijker dan de waarde en dat mag volgens mij nooit een uitgangspunt zijn.